RECENSIE "BEVROREN TIJD"

Samenvatting van het verhaal:

De roman volgt Anne, gevangen in een liefdeloos huwelijk met boer Chris, altijd onderdanig en met weinig steun van zijn kant. Langzaam groeit bij haar het besef dat ze méér wil van het leven. Zodra ze aangeeft weg te willen, reageert Chris met een combinatie van woede en totale afwijzing:

“Je was een niemand en je bent nog steeds een niemand. …”
Hij verbreekt elk contact met de kinderen en manipuleert hen zodat Anne hen niet meer mag zien — haar wereld stopt, haar tijd lijkt bevroren.

Door flashbacks die soepel zijn geïntegreerd, ontvouwt zich Anne’s achtergrond, de ontmoeting met Chris, de geboorte van hun vier kinderen, en uiteindelijk de ontdekking van een nieuwe liefde. Maar de prijs blijkt torenhoog: verlies van kinderen, familiedrama, en een verstoorde zelfwaardering zijn de harde werkelijkheid.

 

Stijl en thematische kracht:

Slotboom staat bekend om zijn heldere, krachtige zinnen en doet denken aan Gerbrand Bakker — vooral in de combinatie van sobere dialoog en verstilde natuurbeschrijvingen.

Talrijke lezers op Hebban prijzen:

“Korte, krachtige zinnen, die een ongelofelijke mooie, indringende sfeer scheppen.” “De natuur en de geluiden zijn mooi beschreven. Het lijkt wel of je er zelf bent.”

De flashbacks werken effectief en blijven helder en begrijpelijk, een vaak riskante vertelvorm die hier ten zeerste geslaagd is.

Kritische lezers schatten vooral de authenticiteit waarmee Slotboom zich verplaatst in Anne’s vrouwelijke perspectief — zelfs als mannelijke schrijver.

 

Emotionele impact en kritiek:

De roman wordt gezien als een krachtige inkijk in relationele verdrukking, verlies van ouderschap en persoonlijke loting. Sommigen noemen het zelfs literaire therapie:

Anne Swart: “Voor mij is het een traumaverwerking.”

Lezers spreken over diepe herkenning, zelfs als ze andere vormen van relationele pijn meemaakten. De natuur geeft het verhaal ‘ademruimte’ en symboliek — denk aan de buizerd op de omslag als metafoor voor tijd en verlies .

 

Eindoordeel:

Bevroren tijd is een indrukwekkende, scherpzinnige debuutroman met sterke stijl en emotionele echtheid. Slotboom weet met relatief beknopte taal een groot binnenwereld-portret te schetsen. Thema’s als moederverlies, machtsmisbruik en zelfontdekking komen indringend binnen. De balans tussen persoonlijke worsteling en natuurlijke rustmomenten geeft het verhaal ademruimte.

Voor lezers die houden van psychologische diepgang, relatiedrama en natuurbeschrijving, is dit een waardevolle maar ook confronterende leeservaring. Voor wie een snelle plot of moreel ontwapenend einde zoekt, kan het tempo misschien wat traag aanvoelen.

Cijferadvies: 4,5 – 5 sterren. Slijpend, maar verstillend. Een aanrader voor wie geraakt wil worden.